Συζητάμε με δυο εργαζόμενους των πανεπιστημίων για ποιους λόγους η κυβέρνηση θέλει να διαλύσει έναν διεθνώς επιτυχημένο δημόσιο τομέα και να παραδώσει την πανεπιστημιακή παιδεία στους ιδιώτες.
Η απεργία των διοικητικών υπαλλήλων στα πανεπιστήμια βαίνει προς την έβδομη εβδομάδα. Δεν θα πρέπει να μας διαφύγει της προσοχής, ότι είναι μια από τις πλέον μακροχρόνιες απεργίες από τη μεταπολίτευση. Η κυβέρνηση σε όλες τις απεργίες στο δημόσιο τομέα χρησιμοποιούσε (και χρησιμοποιεί) κάθε προπαγανδιστικό μηχανισμό που είχε στη διάθεσή της για να παρουσιάσει τον δημόσιο τομέα ως διεφθαρμένο και αναποτελεσματικό.
Ωστόσο, στην περίπτωση των ελληνικών πανεπιστημίων τα πράγματα είναι ξεκάθαρα: τα ελληνικά πανεπιστήμια κατατάσσονται στα καλύτερα του κόσμου. Σύμφωνα με το (φιλοκυβερνητικό) Βήμα:
«Στο 3% της παγκόσμιας ελίτ των πανεπιστημίων βρίσκονται και ελληνικά πανεπιστήμια σύμφωνα με τη μελέτη της ισπανικής παγκόσμιας κατάταξης «webometrics». Πρώτο ανάμεσά τους στην Ελλάδα το Αριστοτέλειο Πανεπιστήμιο Θεσσαλονίκης, το οποίο μάλιστα εντάσσεται στο καλύτερο 1% παγκοσμίως.
Επίσης κατατάσσονται «πέντε πανεπιστήμια της Ελλάδας (Αριστοτέλειο Θεσσαλονίκης, Πανεπιστήμιο Αθηνών, Εθνικό Μετσόβιο Πολυτεχνείο, Πανεπιστήμια Κρήτης και Πατρών), στο καλύτερο 3% της παγκόσμιας κατάταξης. Σύμφωνα με την ίδια λίστα, τρία ακόμη πανεπιστημιακά ιδρύματα (Πανεπιστήμια Αιγαίου, Ιωαννίνων και Δημοκρίτειο Θράκης) βρίσκονται στο καλύτερο 5% της παγκόσμιας κατάταξης».
Συζητάμε, λοιπόν, με δυο εργαζόμενους των πανεπιστημίων γιατί η κυβέρνηση θέλει να διαλύσει έναν διεθνώς επιτυχημένο δημόσιο τομέα. Πρόκειται για τους Ζαχαρία Τριγάζη και Γιώργο Πετρόπουλο, μέλη του Κεντρικού Συμβουλίου της Ομοσπονδίας Διοικητικού Προσωπικού Τριτοβάθμιας Εκπαίδευσης. Κεντρικό θέμα η προσπάθεια της κυβέρνησης να παραδώσει την πανεπιστημιακή παιδεία στους ιδιώτες και το «προνόμιο» των σπουδών μόνο σε όσους έχουν χρήματα για να το πληρώσουν.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου